Οι ήρωες είναι διαχρονικοί και ανήκουν σε όλη την Ανθρωπότητα.

Σ Ο Λ Ω Μ Ο Σ Σ Ο Λ Ω Μ Ο Υ


Εμένα Σολωμό με λεν παιδί της Αμμοχώστου
εγγγόνι του Απόλλωνα, του Αίαντα του νόστου
π΄ανέβηκε κι αγνάντεψε την κουρσεμένη Πόλη
όπου με βρήκε τ΄άνανδρο κατακτητή το βόλι


Δεν μ΄έριξε στα Τάρταρα, μ΄ανέστησε για πάντα
για να δοξάζω Αλέξανδρους,την Μάνα την Ελλάδα
Του Αίαντα το κοφτερό σπαθί έχω ζωσμένο
κι Ανάσταση στην Κύπρο μας και Λευτεριά προσμένω

Κιοτήδες απολέμητα τα Κάστρα δεν τ΄αφήνουν
το αίμα μου επάνω σας και σ΄όλους που προδίδουν
τα όσια τα ιερά τα όπλα των προγόνων
ανοίγοντας κερκόπορτες, πύλες δεινών και πόνων


Μα τώρα όλοι μια γροθιά για την γλυκιά πατρίδα
γίνετε! Κι αρματώστε την, φέρνοντας την ελπίδα
σ' Αμμόχωστο,Κερύνεια και Θεία Σαλαμίνα,
σε Μόρφου, Ριζοκάρπασο, χωρίς ορδές τ΄Αττίλα
΄΄Να ζήσουν πάλι Λεύτερες΄΄


΄΄Παναγιώταρος΄΄
Λουτράκι Αύγουστος 1999.

Στίχοι γραμμένοι σαν ελάχιστος
φόρος τιμής για την θυσία του Ήρωα
Σολωμού Σολωμού.